آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز يکشنبه 5اسفندماه1386 در جمع کاروان پياده روي به سوي کربلا فرمودند: در کتاب شريف کامل الزيارات که نوشته مرحوم ابن قولويه استاد شيخ مفيد مي باشد آمده است: زماني قبر سيدالشهدا عليه السلام نه ضريح و حرمي داشت و نه قبه و بارگاهي، و حتي به قدر چهار انگشت از زمين بالاتر نبود و هيچ نشان و نشانه اي نداشت. بلکه قبر مطهر ايشان در دل صحرا بود و کسي که قصد زيارت داشت بايد نشان دقيق آن را از ديگران مي پرسيد. در چنين اوضاعي معمولا اشخاص به صورت تنها يا در مجموعه هاي دو سه نفري به زيارت مي آمدند تا به دست مأموران گرفتار نشوند. در آن زمان شخصي تنها به زيارت امام حسين آمد و به چند صدمتري قبر مطهر که رسيد در روستايي در همان نزديکي درنگ کرد تا هوا تاريک شود. [از گفتار امام که فرمودند: «بين النووايس وکربلا» استفاده مي شود که اين روستا همان کربلاي قديم بوده و ظاهرا پشت بارگاه فعلي حضرت اباالفضل العباس قرار داشته است] اين اقدام از ترس افراد مسلحي بود که پيرامون قبر مطهر نگهباني مي دادند تا مبادا کسي به زيارت امام حسين بيايد. اين شخص خودش مي گويد: در تاريکي هوا آرام آرام به سمت قبر مطهر آمدم. ناگهان شخصي در دل تاريکي به سمت من آمد و گفت: برگرد. اکنون نمي تواني زيارت کني. از برخورد او فهميدم جزء نگهبانان نيست. به روستا برگشتم و قدري که گذشت دوباره به سمت قبر مطهر آمدم و دوباره همان شخص مانع من شد. گفتم چرا؟ گفت: چون حضرت موسي بن عمران علي نبينا وآله وعليه السلام به همراه هفتاد هزار ملک به زيارت امام حسين عليه السلام آمده است. گفتم تو کيستي؟ گفت: من از ملائکه اي هستم که خدا مرا به نگاهباني از قبر امام حسين و استغفار براي زائرانش گماشته است. دوباره بازگشتم و اين بار نزديک فجر براي زيارت آمدم و کسي جلوي مرا نگرفت. زيارت کردم و نماز صبح خود را همان جا خواندم و پيش از روشن شدن هوا برگشتم(1).

مرجع عالي قدر در ادامه افزودند: اين ماجرا مربوط به يکي از زوار امام حسين در حدود هزار و دويست سال پيش است. در گذشته افرادي که قصد زيارت داشتند اين مسئله را حتي از نزديکان خود نيز مخفي مي کردند و اگر به کسي اعتماد داشتند با او وداع مي کردند؛ چرا که بسيار بودند کساني که به زيارت اباعبدالله الحسين رفتند ولي باز نگشتند.

ايشان در بخش ديگري از بياناتشان درباره فضيلت بي مانند پياده رفتن به زيارت امام حسين عليه السلام يادآور شدند: با اين که به تصريح خود امام حسين، رسول خدا، حضرت علي، فاطمه زهرا و امام حسن صلوات الله عليهم همگي از ايشان برترند، ولي خداي متعال براي ايشان استثنائاتي قرار داده است. يکي از اين استثنائات فضيلت بي مانند پياده رفتن به زيارت بارگاه مطهر ايشان است. در روايت آمده است که امام صادق عليه السلام به يکي از اصحابشان فرمودند: اي حسين، کسي که به قصد زيارت قبر حسين بن علي از خانه اش خارج شود اگر پياده باشد خدا به ازاي هر گام او حسنه اي برايش مي نويسد و گناهي از او پاک مي کند و هنگامي که به حائر مقدس رسيد خدا او را در شمار مصلحان و برگزيدگان مي نويسد و هنگامي که آيين ها [و زيارت] او تمام شد خدا نام او را در شمار رستگاران قلمداد خواهد کرد ووقتي قصد بازگشت نمود فرشته اي نزد او مي آيد و مي گويد: رسول خدا به تو سلام مي رساند و مي گويد: اعمال خود را از سر گير که همه گناهان گذشته ات آمرزيده شد(2).

آيت الله العظمي شيرازي خاطر نشان کردند: اين که حقيقت و کنه سلام رسول خدا چيست بنده نمي دانم و شما به قدر ايمان و نورتان ممکن است برداشت هاي متفاوتي از آن داشته باشيد. ولي شايد يکي از اجزاي اين سلام، تشکر از زائران باشد. بدين معنا که رسول خدا از همه زائران قبر اباعبدالله الحسين تشکر مي کنند ولي از زائران پياده تشکر خاص مي فرمايند و به يکايک آنان عنايت ويژه دارند.

معظم له در پايان سفارش کردند: سعي کنيد از اين سفر استثنايي، بهره استثنايي ببريد. در اين مدت به سفارش چهار امام معصوم که همان محاسبه نفس است اهميت بدهيد و هر روز براي دقايقي اعمال شبانه روز گذشته را از نظر بگذرانيد. امام حسين هميشه براي افاضه لطف و نور آماده اند. اين عمل را در اين سفر حتما انجام دهيد تا شما نيز قابليت دريافت و گيرندگي اين الطاف را پيدا کنيد. در همه مشاهد مشرفه اگر حالي دست داد براي همه گرفتاران شيعه ـ به ويژه ملت مظلوم عراق ـ دعا کنيد؛ زيرا چنين حالي به اجابت نزديک است و شايد دعاي شما مورد نظر خداي تعالي قرار گيرد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. کامل الزيارات، ص 112 (باب 38، زيارة الأنبياء للحسين...، حديث 22).

2. همان، ص132 (باب 49 ـ ثواب من زار الحسين عليه السلام راکباً او ماشياً و....، حديث 21).