آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در ديدار با شماري از خانواده هاي اصفهاني بر تلاش براي آخرت تأکيد کردند ويادآور شدند: کسي که در مدت حيات دنيوي خود بيشتر به فکر آخرت باشد، در آخرت خرسندتر وشادمان تر خواهد بود.

ايشان در ادامه فرمودند: زماني عده اي از تجار تصميم گرفتند با مشارکت مالي يکديگر حسينيه اي بسازند وآن را وقف حضرت سيدالشهدا کنند. طي مدتي که به تأمين هزينه هاي آن مشغول بودند سراغ يکي از تجار رفتند وموضوع را با او در ميان نهادند تا در صورت تمايل در اين کار خير سهيم شود. او از اين پيشنهاد به گرمي استقبال کرد ودسته چک خود را مقابل آنان روي پيشخوان نهاد تا هر مبلغي مدنظرشان هست بنويسند. آنها از اين رفتار او شگفت زده شدند وگفتند: خودتان بنويسيد، چون شما قرار است اين مبلغ را بپردازيد. ولي او هم چنان اصرار داشت هر مبلغي که مورد نظرتان هست بنويسيد. تجار ياد شده از يک طرف نگران بودند مبادا مبلغي که مي نويسند کم باشد واو توان مشارکت بيشتر را هم داشته باشد واز يک سو در اين دغدغه بودند که مبادا با مبلغي که مي نويسند موافقت نکند وبگويد زياد است. به هر حال بين خودشان روي مبلغ معيني توافق کردند وچک را براي ملاحظه به آن تاجر دادند. بينايي آن تاجر به گونه اي بود که بدون عينک قادر به خواندن نبود. اما عينک خود را روي چشم هايش نگذاشت ومبلغ چک را نخواند. علت را که جويا شدند گفت: دوست

 از ابوذر غفاري پرسيدند: چرا ما از مرگ مي هراسيم؟ او در پاسخ گفت: «لأنکم عمرتم الدنيا وخرّبتم الآخرة فتکرهون أن تنقلوا من عمرانٍ إلي خراب؛ زيرا شما دنياي خود را آباد وآخرتتان را ويران کرده ايد و[طبيعي است که] دوست نداريد از آبادي به ويرانه منتقل شويد!»

 ندارم در کار سيدالشهدا عينک بزنم!

اين حسينيه ساخته شد وبنده شخصا در آن نماز خوانده ام. وقتي تاجر ياد شده درگذشت يکي از نيکان، او را در خواب ديد که امام حسين عليه السلام به فرشتگان سفارش او را مي کند ومي گويد: براي او عينک نزنيد [کنايه از اين که در کارش نازک کاري وباريک بيني به خرج ندهيد].

مرجع عالي قدر در ادامه يادآور شدند: اين ماجراها همگي بايد براي ما درس آموز وعبرت آميز باشد؛ زيرا به گفته قرآن: «لَقَدْ کَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ؛(1) به راستي که در ماجراهاي پيشينيان براي خردمندان عبرت هايي نهفته است».

کساني در آخرت خرسندتر وشادمان تر خواهند بود که در مدت زندگاني خود، دنيا، عمر، زبان، آبرو، پول و اعتبار خود را بيشتر وقف آخرت کرده اند. در مقابل، کساني که هيچ توجهي به حيات اخروي خود نداشته وذخيره اي ندوخته اند از آخرت ومرگ هراس دارند.

در روايت آمده است که از ابوذر غفاري پرسيدند: چرا ما از مرگ مي هراسيم؟ او در پاسخ گفت: «لأنکم عمرتم الدنيا وخرّبتم الآخرة فتکرهون أن تنقلوا من عمرانٍ إلي خراب؛(2) زيرا شما دنياي خود را آباد وآخرتتان را ويران کرده ايد و[طبيعي است که] دوست نداريد از آبادي به ويرانه منتقل شويد!»

ايشان در پايان فرمودند: بايد ساعت به ساعت در پي تعمير آخرت خود باشيم ودر گفتار وکردار، آنچه را مورد رضايت خداست انجام دهيم.

إن شاء الله خداي متعال اين بصيرت را به ما عنايت فرمايد.

1) يوسف، آيه 111.

2) کافي، ج2، ص458 (باب محاسبة العمل ...، حديث 20).