طبق معمول سالهای گذشته امسال نیز مراسم شام غریبان حسینی در بیت بزرگ مرجع جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی برگزار شد و انبوه عزاداران و سوگواران حضرت سیدالشهدا علیه السلام و یاران باوفایش در آن جا گرد هم آمده و این مصیبت عظمی را به ساحت مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و مرجعیت شیعه تسلیت و تعزیت گفتند.

سپس معظم له در جمع عزاداران سخنانی ایراد کردند و فرمودند: عظم الله أجورنا و أجورکم بمصابنا بالحسین علیه السلام، این روز غمبار و جانسوز یعنی عاشورای حسینی را به محضر شامخ حضرت بقیة الله الأعظم آقا امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف ـ که خونخواه امام حسین علیه السلام هستند و روزی به فرمان خدای متعال ظهور کرده انتقام خون آن امام مظلوم را خواهند گرفت ـ تسلیت و تعزیت عرض می کنم و از درگاه حضرت احدیت مسئلت می نمایم ما را از جمله کسانی قرار دهد که در رکاب امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف به خونخواهی جد بزرگوارشان بر می خیزند، البته چنان که در روایات آمده است انتقام دنیایی هرگز با جنایتی که علیه آن حضرت صورت گرفته همسنگی نمی کند.

سپس افزودند: در کتاب ارجمند کامل الزیارات که از منابع درجه ی اول شیعیان است دو روایت مفصل نقل شده است که از هریک مختصری به استحضار می رسانم.

این دو روایت در دیگر منابع شیعی از جمله بحارالانوار آمده است، اما در کامل الزیارات به شماره روایت 220 و 357 در دسترس تر است. بنابراین، سزاوار است در کلمه کلمه ی آن تأمل کرد و اندیشید. در روایت اول شخصی از اصحاب مورد وثوق امام صادق علیه السلام وجود دارد که فقها او را به نام «ابوبصیر لیث مرادی» می شناسند و نزد آنان مشهور است. او روزی نزد امام صادق علیه السلام حضور می یابد و آن حضرت زوایایی از واقعه ی عاشورا را برایش بازفرمودند و چون به جایی از نقل رسیدند حالشان سخت دگرگون شد، لذا برای دعا و ذکر آن جا را ترک کردند.

ابوبصیر می گوید: تحت تأثیر دگرگونی حال امام صادق علیه السلام من نیز آشفته حال شدم و آن شب را نه غذایی توانستم بخورم و نه قرار و آرامی برای خفتن و آرمیدن داشتم.

به هر حالی که بود آن شب را سپری کردم و صبحگاهان نزد امام صادق علیه السلام رفتم و ایشان را آرام یافتم، لذا خود نیز آرام شدم.

امام علیه السلام در ادامه ی مطلب خود درباره ی عاشورا فرمودند: «تشهق فاطمة سلام الله علیها؛ حضرت فاطمه علیهاالسلام نفسی بلند آمیخته به ناله ای سخت [در مصیبت حسین علیه السلام] بر می آورند».

ابوبصیر از امام علیه السلام پرسید: مصیبت اینقدر سنگین است؟ حضرت فرمودند: به مراتب سنگین تر و جانگدازتر از این است.

ناگفته نماند که این خاندان، برگزیدگان خدا از میان انسانها هستند و در مقابل سختی ها، سخت استوارند، اما با این سخن امام علیه السلام درباره ی مادرشان حضرت زهرا سلام الله علیها سنگینی فاجعه و گدازندگی داغ روشن می شود. به عنوان مثال درباره ی امام حسین علیه السلام روایت شده است که هرچه مصیبت و داغ ایشان بیشتر می شد، چهره شان برافروخته تر می شد. شما روحانی، تحصیل کرده و استاد، کلمه کلمه این روایت را بخوانید و بر مصیبت سرور شهیدان گریه کنید.

ایشان در توضیح لفظ تشهق فرمودند: قابل توجه است که شهیق، نفس بلند و همراه ناله ی سخت است که پس از حبس شدن نفس در سینه به وجود می آید.

روحانیون و تحصیل کردگان خوانده اند و می دانند که جمله ی فعلیه (تشهق) خصوصاً اگر مضارع باشد بر استمرار و همیشگی بودن دلالت دارد.

بنابراین، آه کشیدن حضرت زهرا سلام الله علیها همیشگی است و البته بر تمام هستی تأثیر دارد.

مرجع عالیقدر در توصیف اثر ناله ی حضرت زهرا سلام الله علیها بر همه ی کائنات از جمله بر جهنم به روایتی از مرحوم شیخ مفید رضوان الله تعالی علیه استناد کردند که در آخر کتاب الاختصاص ایشان در توصیف جهنم آمده است و خواندن آن بر هر کس لازم است. در آن جا آمده است که آتش دوزخ به شدت سیاه است و آنگاه به فرموده ی امام علیه السلام اشاره کردند مبنی بر این که ناله ی حضرت زهرا سلام الله علیها چنان اثر دارد که جهنم را به خروش واداشته، و اگر فرشتگان مأمور جهنم درهای آن را نبندند زبانه های آن، جهان هستی را می سوزاند، لذا در آن هنگام نگاهبانان دوزخ درهای دوزخ را می بندند و هنگامی آن را می گشایند که ناله ی آن حضرت فروکش کرده باشد. به راستی این چه ناله ای است که برای هیچکس غیر از امام حسین علیه السلام سر داده نمی شود؟

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند: عاشورا تمام شدنی نیست و حتی در زمان ظهور حضرت ولی عصر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف ادامه دارد و در قیامت نیز مجسم خواهد شد. کسی را توان جبران عاشورا نیست و اگر ما در سوگ عاشوراییان می نشینیم در واقع خود از آن بهره می بریم و از این رهگذر می توانیم به قرب الهی نایل آییم و مشمول دعای اهل بیت علیهم السلام شویم.

ایشان در ادامه به بیان روایت دوم پرداختند که درباره ی مظالم و ستم هایی است که بر گردانندگان شعائر مقدس حسینی روا داشته می شود و به مناسبت، فرمودند: حدود هشتاد سال قبل در ایران رضاخان پهلوی و در عراق یاسین الهاشمی پا به عرصه ی سیاست ایران و عراق گذاشتند. پهلوی حدود بیست سال در ایران حکومت کرد و در پنج سال آخر حکومتش با شعائر حسینی درگیر شد و از در مبارزه و جنگ با آن درآمد. در عراق نیز یاسین الهاشمی که همین مقدار از زمان نخست وزیر بود. هر دو سرسخت و خشن بودند، اما نخست وزیر عراق گستاخی را از حد گذراند، بدین معنا که پهلوی روضه خوانان را زندانی و صاحبان مجالس را جریمه می کرد، اما شنیده نشده است که در رادیوی ایرانِ عهد پهلوی اول به روحانیون جسارت شود.

ایشان افزودند: اما در عراقِ زمان آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی و دیگر علما، ترانه ای از رادیو پخش می شد که تماماً توهین به روحانیت شیعه بود، ولی چندان دوام نیافت، چراکه مرحوم اصفهانی که از مراجع با کفایت و درایت بود توانست آن وضعیت را تغییر دهد و یاسین الهاشمی نتوانست اهداف شوم خود را تحقق بخشد.

در ایران نیز بزرگانی چون مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری و حاج آقا حسین قمی به حمایت اسلام و دستگاه حضرت سیدالشهدا علیه السلام در برابر پهلوی ایستادند. در این راه افراد بسیاری زندانی و برخی نیز به کام مرگ فرستاده شدند.

مرجع عالیقدر در ادامه یادآوری کردند: با تمام آن ممانعت ها از مراسم سوگواری امام حسین علیه السلام، ولی امروز دستگاه آن حضرت همه جا گسترش یافته است و البته آن دو به فرجام هایی ناپسندیده گرفتار شدند.

معظم له در ادامه افزودند: ستیزندگان با شعائر مقدس حسینی پنداشته و می پندارند که توان مبارزه با این دستگاه الهی را دارند، اما اگر سر از گور برآورند خواهند دید که تلاششان بیهوده بوده و تنها بر کیفرشان افزوده است، چراکه علی رغم محدودیت هایی که ایجاد کردند، اما شعائر مقدس حسینی جهان را فرا گرفته است.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در تبیین روایت دوم فرمودند: در بخشی از این روایت آمده است که هرکس یک روز یا چند روز در راه امام حسین علیه السلام زندانی شود پاداشی بس بزرگ دارد و هرچه مدت زندانی بودن فرد و شکنجه هایی که می شود بیشتر باشد، به همان نسبت پاداشش بیشتر است.

ایشان افزودند: در زمان امام صادق علیه السلام شخصی به نام ضحاک ادعای امیرالمؤمنین بودن را داشت چند صباحی در کوفه حکومت کرد و به دست مروان کشته شد.

او نیز با شعائر حسینی مبارزه و از برگزاری آن جلوگیری می کرد. «مؤمن طاق» از شاگردان امام صادق علیه السلام نزد او ـ که خود را عالم نیز می دانست و تا به امروز فتواهایش در کتب عامه وجود دارد ـ رفت و به او گفت: چرا علی را لعن می کنی و چرا اجازه نمی دهی کسی نام فرزند خود را علی بگذارد؟

ضحاک گفت: برای این که علی حکمیت را پذیرفت! مؤمن طاق به او گفت: آیا آمادگی بحث را داری؟ ضحاک پاسخ مثبت داد.

مؤمن طاق به او گفت: من و تو بر سر مسأله ای اختلاف نظر داریم، حاضری برای حل مشکل داوری معین کنی؟

گفت: آری و شخصی را به عنوان داور تعیین کرد.

مؤمن طاق به او گفت: اگر به گفته تو کسی برای امری داور معین کرد مستحق لعن است، تو نیز مشمول لعن خواهی بود.

به راستی کسی که سخن چند لحظه پیش خود را اینگونه از یاد می برد آیا واقعاً فقیه است.

بنی امیه عاشورا را به وجود آوردند تا افرادی همچون ضحاک را بر مردم و دین آنان حاکم کنند و خط اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را از میان بردارند.

مسلم این که دشمنان در ظلم به اهل بیت علیهم السلام در واقعه ی عاشورا ـ به فرموده معصوم ـ چنان از حد گذراندند که اگر ظلم به آنان به سفارش رسول خدا می بود بیش از این نمی توانستند کاری کنند.

گفتنی است که این نوع مبارزه بر ضد این خاندان به ویژه امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهماالسلام در تمام روزگار حاکمیت بنی امیه و بنی عباس جریان داشت تا جایی که نام علی و دیگر معصومان در میان اصحاب ائمه، مخصوصاً در زمان امام هادی و امام جواد علیهماالسلام کمتر دیده می شود.

می بینیم چقدر با اهل بیت علیهم السلام و پیروان آنان مبارزه می شد تا این دستگاه را جمع کنند، اما موفق نشدند.

معظم له در ادامه ی سخن فرمودند: امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمودند: «اما تحب أن تکون فیمن یسعد فاطمة؛ آیا دوست نداری در شمار کسانی باشی که فاطمه را خوشوقت و فراتر اینکه ایشان را خشنود می کنند؟».

مسلماً کسی که حضرت فاطمه سلام الله علیها را که نماد و نمود مصائب سیدالشهدا علیه السلام هستند خوشحال کند همه ی معصومان از رسول خدا تا آخرین جانشین ایشان را خوشحال می کند.

ایشان فرمودند: بی تفاوتی درباره ی شعائر حسینی و آنچه به آن بزرگوار مرتبط است معنی ندارد، لذا باید با هر توان و امکانی به این دستگاه خدمت و در راه پایایی و ماندگاری آن هزینه کرد، چراکه هر نوع خذلان و بی تفاوتی لعن و نفرین را در پی دارد. غافل نباشیم که هر نوع ستمی که در حق سوگواران و برگزارکنندگان سوگواری امام حسین علیه السلام روا داشته شود بی پاسخ نخواهد ماند، از سوی بنی عباس و بنی امیه باشد یا از سوی یاسین الهاشمی ها.

مرجع عالیقدر در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند: کسانی که در دنیا سوگواران حضرت سیدالشهدا علیه السلام را به نحوی آزار دهند، در آتش دوزخ کیفر می بینند و ـ به فرموده ی روایت ـ در تابه ای قرار می گیرند و گداخته می شوند و به فرموده ی قرآن کریم «وَیَأْتِیهِ الْمَوْتُ مِن کُلِّ مَکَانٍ وَمَا هُوَ بِمَیِّتٍ؛ و مرگ از هر طرف به سوی او می آید، اما او نمی میرد [تا کیفر دو صد چندان کار خود را ببیند]»(ابراهیم، آیه17).

سپس شخصی که به او ظلم شده را می آورند و به او می گویند: بنگر و خاطر آرام دار که انتقام تو گرفته شد.

معظم له به تحمل سختی ها در راه اقامه ی شعائر حسینی سفارش کرده، فرمودند: کفار و مشرکان، رسول خدا صلی الله علیه وآله را سخت می آزردند و به صورت مبارک ایشان آب دهان می انداختند، اما آن حضرت صبر می کردند.

ما و شما نیز در این راه باید با الگوگیری از رسول خدا صلی الله علیه وآله صبور باشیم و سختی ها را بر خود هموار کنیم، چه این که خدای متعال به الگوگیری از ایشان فرمان داده، آن جا که می فرماید: «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛ و برای شما در رسول خدا سرمشقی است نیکو»(الأحزاب، آیه21).

پس با اندک ناملایماتی نباید از فعالیت در این راه عقب بنشینیم. تأکید من به همگان به ویژه جوانان است که اگر خود توان مالی ندارند، برای حضرت سیدالشهدا علیه السلام آبرو گرو بگذارند و به هر نحوی مجالس آن حضرت برپا و شعائر حسینی را زنده نگاه دارند.

مرجع عالیقدر در ادامه دردمندانه فرمودند: عزای طویریج که به نقل مرحوم علامه ی بحرالعلوم، امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف در آن شرکت داشتند، تعمداً از دید شبکه های ماهواره ای پنهان می ماند، اما یک منازعه ی چند نفره یا یک مسابقه ی فوتبال را با آب و تاب منتشر می کنند. مسلّم این که هرکس یا جریان و دستگاهی نسبت به شعائر مقدس حسینی دشمنی و حتی بی تفاوتی ورزد، خود منزوی و فراموش می شود و شعائر حسینی دیگر باره شدیدتر و گسترده تر سر بر می آورد، چنان که در روزگاران پس از حاکمیت جبارانی چون امویان، عباسی ها، پهلوی ها و صدام ها دیده شد و این واقعیت به اثبات رسید. امروزه آنان گروگان اعمال خود هستند و به کیفر و دشمنی با شعائر حسینی در عذابی هولناک به سر می برند و دستگاه امام حسین علیه السلام زنده است.

بزرگ احیاگر شعائر حسینی، حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در پایان سخنان خود فرمودند: حال که رسانه های دیداری، شنیداری و نوشتاری دشمن آنچه در توان دارد با هدف نشر فرهنگ اموی بر ضد شعائر مقدس حسینی و به منظور کمرنگ کردن آن به کار می بندد و از حمایت های همفکران کج اندیش خود برخوردارند، چرا شما برای رساندن فریاد حقیقت خواه و ظلم ستیز حضرت سیدالشهدا علیه السلام و دستاوردهای عاشورا از این امکانات استفاده نکنید. ما نیز باید از تکنولوژی جدید که اکنون به راحتی در دسترس است بهترین استفاده را کنیم و فرهنگ عاشورا را به زبان های گوناگون به جهانیان برسانیم. فراموش نشود که رسانه نصف قضیه بوده و حمایت نیمه ی تکمیل کننده، بلکه بخش مهم تر از آن است.

بنابراین، توسعه ی جریان شعائر مقدس حسینی حمایت همه جانبه همگان، به ویژه جوانان را می طلبد و البته حمایت ها هر چه بیشتر و گسترده تر باشد، رشد شعائر حسینی فزاینده تر بوده و در جای جای این گیتی گسترش خواهد یافت و این امر، با جدیت شما تحقق خواهد یافت.

پس در این زمینه بکوشید تا حضرت زهرا سلام الله علیها و دیگر معصومان را خوشحال کنید که سعادت دنیا و آخرت شما در گرو این امر است و هرچه خدمت بیشتر باشد، پاداش سنگین تر است.

معظم له در پایان از درگاه الهی توفیق همگان را برای تشریک مساعی در نشر شعائر مقدس حسینی در سراسر جهان خواستار شدند.