در روز جمعه ۱ ذی الحجه ۱۴۴۳ق (۱۰ تیر ۱۴۰۱) یکی دیگر از سلسله نشست های علمی روزانه مرجع عالیقدر آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی دام ظله با علما، فضلا و عموم مؤمنان در بیت مرجعیت شهر مقدس قم برگزار شد.

مشروح مطالب مطرح شده در این نشست به شرح زیر است:

سؤال: آيا قوانينى كه كشورها و دولت ها وضع مى کنند، حجيت شرعى دارند تا تبعیت از آن ها واجب باشد؟

 جواب: قرآن مى فرمايد: «ان الحكم الا لله». حكم تنها از طرف خدا و سپس از طرف رسول الله صلی الله علیه وآله و اهل بيت عليهم السلام است. و سپس طبق روایات این حق به مجتهد جامع الشرایط داده شده است.

سؤال: اگر شخصی جاهل به مسأله بوده و نمازش را بدون سلام دادن تمام می کرده است، آیا نمازش صحیح است و شامل قاعده لا تعاد می شود؟ اگر جاهل مقصر باشد چطور؟

جواب: اگر جاهل قاصر بوده، نمازش صحیح است و شامل قاعده لا تعاد می شود و باید سجده سهو انجام دهد. اما نسبت به مقصر خلاف است که آیا قاعده لاتعاد مقصر را شامل می شود یا نه؛ البته اصل و قاعده این است که جاهل مقصر عقلاً و عرفاً کالعامد است.

سؤال: در یکی از زیارت های امام حسین علیه السلام وارد شده: «السلام علی من دفنه اهل القری». باتوجه به اینکه امام سجاد علیه اسلام پدر بزرگوارشان را دفن کردند، این عبارت چه توجیهی دارد؟

جواب: به قول علما این گونه تعابیر عرفی و بالحمل الشائع است، زیرا اهل قری که بنی اسد بودند حضرت سجاد علیه السلام را در امر تدفین کمک کردند. بله؛ خود دفن به دست حضرت سجاد علیه السلام انجام شد.

سؤال: بر طبق صحیحه عبدالرحمن بن ابی نجران که سه نفر در سفر بودند یکی میت و دیگری جنب و نفر سوم می خواست وضو بگیرد و آب تنها به مقدار کفایت یک امر بود (وسائل الشیعه ابواب تیمم باب18 ح1)، چرا حضرت فرمودند صرف غسل جنابت شود؟

جواب: از کلام حضرت برداشت می شود که در این تزاحم، غسل جنابت اهم است، لذا فرمودند آب صرف غسل جنابت شود.

سؤال: آیا جایز است قرآن داخل مسجد الحرام یا مسجد النبی را خارج از مسجد برده و بعد از قرائت برگرداند؟ در صورت عدم جواز حتی شامل موردی می شود که در جایی از قرآن نوشته نشده وقف برای مسجد؟

جواب: خیر؛ زیرا ظاهر بودن قرآن در داخل مسجد این است که وقف برای آن مسجد است و خروجش جایز نیست، حتی در جایی که در قرآن نوشته نشده که وقف برای مسجد است؛ زیرا صرف کتابت بنا بر مشهور ملاک نیست.

سؤال: روایت می فرماید: «إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ اَلرَّيْبِ وَ اَلْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا اَلْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ اَلْقَوْلَ فِيهِمْ وَ اَلْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلاَ يَطْمَعُوا فِي اَلْفَسَادِ فِي اَلْإِسْلاَمِ» (کافی ج 2 ص375)، و از طرف دیگر آیه شریفه می فرماید: «ولا یجرمنّکم شنئان قوم علی الا تعدلوا»(مائده:8) جمع این دو چگونه است؟

جواب: ظاهراً این روایت اخص مطلق از آیه شریفه است و لذا عموم آیه را تخصیص می زند. علاوه بر اینکه اهل البدع و الضلال که در روایت نام برده شده از مصادیق ما یاتی منه فساد محضاً است.

سؤال: در بعضی از نمازهای مستحبی مانند نماز غفیله و نماز دهه اول ذیحجه که آیه خاصی وارد شده آیا «بسم الله الرحمن الرحیم» برای آن آیه گفته بشود؟

جواب: اگر بدون «بسم الله» وارد شده و معصوم علیه السلام بدون «بسم الله» خواندند، اولی این است که «بسم الله» گفته نشود؛ هرچند که گفتن آن اشکال ندارد، زیرا در بعضی از روایات وارد شده که حضرت رضا علیه السلام در احتجاجات و مناظرات خود گاهی که می خواستند به آیه ای استدلال کنند و آن آیه را قرائت کنند، «بسم الله الرحمن الرحیم» می گفتند.

سؤال: آیا ائمه علیهم السلام هم مانند پیامبر صلی الله علیه وآله ولایت تشریعی داشته اند؟

جواب: حسب ادله سیزده معصوم علیهم السلام دیگر در همه چیزمانند و مساوی  پیامبر صلی الله علیه وآله هستند مگر در امر نبوت و مقام.