جمعه شب گذشته جمع کثيري از خواهران وبرادران عضو بيت العباس اصفهان با مرجع عالي قدر حضرت آيةالله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله ديدار کرده، به رهنمودهاي ايشان گوش جان سپردند.

مرجع عالي قدر ضمن آرزوي توفيق وقبول خدمات براي حاضران، با اشاره به حديث شريف: «إنما يداق الله العباد في الحساب يوم القيامة علي قدر ما اتاهم من العقول في الدنيا؛(1) خداي متعال روز قيامت به اندازه عقلي که در دنيا به بندگان داده است در کارشان دقت وباريک بيني به خرج مي دهد» اظهار داشتند: دقت انسان ها نسبت به يکديگر يکسان نيست وهر کدام از ما به قدر مشخصي از اين ويژگي برخورداريم. واين دقت در افراد مختلف، اندازه هاي متفاوت دارد. خداي متعال به اندازه عقولي که به مردم داده است، آنان را مستحق عقاب وثواب مي کند وکيفر وپاداش الهي با ميزان عقل بندگان نسبت مستقيم دارد.

ايشان افزودند: از اين رو هيچ کس نبايد خود را با ديگران مقايسه کند وبه نعمت هايي که خدا به آنان داده است رشک برد؛ زيرا همان گونه که نعمت هايشان بيشتر است مسئوليت شان هم بيشتر خواهد بود.

ايشان در ادامه خاطرنشان کردند: دو نفر تاجر را در نظر بگيريد که يکي با سرمايه اي کوچک وديگري با سرمايه کلان مشغول داد وستد باشند. بي شک همان طور که ميزان سود تاجر دوم بيشتر از نفر اول است، در صورت ورشکست شدن، آن خسارتي که به او وارد مي شود نيز بيشتر خواهد بود. به همين قياس کسي که از نعمت درک وفهم بيشتري برخوردار است، مسئوليت سنگين تري خواهد داشت ومسلماً لغزش هاي او سنگين است وخداي متعال در قبال خطاهاي او، کيفر سنگين تري متوجه او خواهد نمود.

در ادامه اين ديدار حجةالاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي فرزند مرجع عالي قدر به سخنراني پرداخت واظهار داشت:

هر چند محرم وصفر فصل عزاي سيدالشهداء سلام الله عليه است، ولي عزاداري ايشان به اين دو ماه اختصاص ندارد. خداي متعال واهل بيت سلام الله عليهم چنين مشيت کرده اند که عزاي سيدالشهداء سلام الله عليه در طول دهر برقرار باشد وبرگزار گردد. حيف است که با پايان اين دو ماه برکات سيدالشهداء سلام الله عليه از ميان ما وخانه هاي ما رخت بر بندد.

ايشان افزودند: مجالس عزاداري ايشان منشأ برکات بسيار است. در روايت آمده است: «مثل اهل بيتي في امتي کمثل سفينة نوح من رکبها نجي ومن تخلف عنها غرق؛(2) مثل اهل بيت من همانند کشتي نوح است که هر که بدان درآيد نجات يابد وهر که بدان پشت کند غرق خواهد شد».

ولي در خصوص امام حسين سلام الله عليه آمده است: «إنّ الحسين... مصباح هدي وسفينة النجاة».(3) کشتي نجات بر خلاف ديگر کشتي ها خود به سمت انسان مي آيد وآدمي را از غرق شدن نجات مي دهد.

وي خاطرنشان کرد: مجالس امام حسين سلام الله عليه بستر فوق العاده مناسبي براي فرهنگ اسلامي وتربيت اسلامي است. صرف حضور در اين مجالس باعث نزول نعمت ومنشأ برکت است. کمترين فايده اين مجالس اين است که انسان را از رفتن به مجالس لهو ولعب وبطالت باز مي دارد. در روايت نبوي آمده است: خودداري از غيبت از به جا آوردن ده هزار رکعت نماز برتر است.

وي در بخش ديگري از سخنانش گفت: واقعه عاشورا همانند قرآن است وبا آن همانندي هاي بسيار دارد. قرآن بارها بر تدبر وتأمل تأکيد کرده وانسان را به دليل خودداري از تدبر در آيات سرزنش نموده است وفرموده است: «افلا يتدبرون القرآن؛(4) آيا در قرآن انديشه نمي کنند».

از اين رو خوب است در ابعاد واقعه عاشورا تأمل بيشتري کنيم وهنگام حضور در مجالس حسيني با موشکافي وباريک بيني به سخنان خطباي ارجمند گوش فرا دهيم وپيوسته در پي درايت وفهم باشيم.

حجةالاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي با اشاره به جنبه عاطفه در ماجراي عاشورا اظهار داشت: عاشورا سراسر عاطفه، وامام حسين عليه السلام مظهر عاطفه است.

او با اشاره به ماجراي آب خواستن حضرت علي اکبر سلام الله عليه از پدر ارجمندشان خاطرنشان کرد: درباره انگيزه ايشان از اين کار وجوه فراواني ذکر کرده اند که چه بسا برخي از اين وجوه پذيرفتني نباشند.

وي يادآور شد: مستحب است وقتي کسي از دنيا مي رود برادر، خواهر، عمه وديگر بستگانش بر بالين او حاضر شوند ولي اين قاعده يک استثنا دارد که مربوط به پدر وپسر است. شديدا نهي شده است که پدر بر بالين پسرِ درگذشته ـ به خصوص اگر جوان باشد ـ حاضر شود واين به دليل سختي ودشواري فوق العاده اين منظره است. از اين روست که حضرت سيدالشهدا عليه السلام هنگام وداع با حضرت علي اکبر برخوردهايي استثنايي داشتند وبه شدت منقلب شدند.

براي نمونه وقتي علي اکبر اذن نبرد طلبيد، امام حسين نگاهشان را به زمين دوختند، قاتلان آن حضرت را نفرين کردند، اصحاب مقاتل آورده اند که هيچ کس در روز عاشورا صداي گريه امام را نشنيد مگر هنگامي که حضرت علي اکبر به ميدان رفت. هنگامي که آن جناب به شهادت رسيد حضرت فرمودند: «ولدي علي علي الدنيا بعدک العفا؛ علي جان پسرم پس از تو خاک بر سر دنيا باد».

 ــــــــــــــــــــــ

1. کافي، ج1، ص11 (کتاب العقل والجهل...).

2. بحارالانوار، ج23، ص105 (باب7 ـ فضائل أهل البيت...، حديث3).

3. بحارالانوار، ج36، ص204 (باب 40 ـ نصوص الله عليهم ...، حديث8).

4. نساء (4)، آيه 82؛ محمد (47)، آيه 24.