«الإسلام محمدي الوجود، و حسينـي البقاء؛ اسلام رهاورد حضرت محمد صلی الله علیه وآله بوده و ماندگاری­اش به [سبب فداکاری] امام حسين علیه السلام است».

اسلام به وسيله پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله وجود خارجی و تحقق يافت، اما از آن­جا که حضرت احديت اين جهان را جايگاه امتحان مقرر داشت و اين­که همگان بايد از بوته­ی امتحان برآيند، عده­ای نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله رفته اظهار مسلمانی کردند، ولی نفاق می­ورزيدند و به حقيقت، ايمان نياورده بودند.

عده­ ای از اصحاب آن حضرت منافق بودند، چنان­که در قرآن کريم چند جا به منافق بودن شماری از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله اشاره شده و حتی سوره­ای به همين نام (المنافقون) در قرآن کريم وجود دارد. در اين سوره خدای متعال خطاب به پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله می­فرمايد:

«هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ؛[1] آنها تنها دشمنان واقعی تو هستند از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بکشد».

اين بخش سه کلمه­ای از آيه ­ی قرآن کريم چنان تند و قاطع است که مانند آن را در قرآن کمتر می­توان يافت و حتی شايد بی­مانند است. بنا به فرموده­ی قرآن کريم کفار در دشمنی به پايه ­ی منافقان نمی­رسند، چراکه عبارت: «هُمُ الْعَدُوُّ؛ آنها تنها دشمنان واقعی تو هستند» افاده­ی حصر می­کند و در ادامه­ ی آيه می­فرمايد: «فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ؛ از آنان برحذر باش، خداوند آنها را بکشد».

چنان­که بنابر امتحان بود اين جماعت نفاق زده بعد از رسول خدا صلی الله علیه وآله ميدان­دار شدند و مردم را که به فرموده­ی قرآن کريم: «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ؛ بيشترشان خردورزی نمی­کنند»

و به فرموده­ی اميرالمؤمنين علیه السلام غالب آنان «همج رعاء؛ بی­ثبات و پيرو هر بانگ برآورنده­ای» هستند از مسير حق دور و منحرف کردند و اين روند از ديرباز تا به امروز بوده و هست. اين­ها به نام اسلام چيزی را پياده کردند که نمی­توان آن را حتی کفر خواند، بلکه بايد بدتر از کفر دانست. مطلبی را برای جهانيان از طبقه­ ی دانشمندان و فرهيختگان تا ديگر لايه ­های اجتماعی می­گويم و آن اين است که تاريخ را با دقت و تأمل مطالعه کنند.

[1]. سوره منافقون، آيه 4.