خدای متعال در کمال رأفت و عطوفت تمام اسباب هدايت بشر را فراهم کرده و به همين منظور کشتی نجات حضرت ابا عبدالله الحسين علیه السلام و چراغ فروزان هدايت آنحضرت را به بندگانش ارزانی داشته است.
خدای منان با افروختن شعلهی هدايت حسينی در دلهای بشر، اين لطف را کامل نمود؛ آنجا که رسول خدا رسول الله صلی الله وآله فرمود: «إن لقتل الحسين حرارةً في قلوب المؤمنين لا تبرد ابداً؛ به يقين به دليل شهادت و مظلوميت امام حسين علیه السلام حرارتی بر دل مؤمنان نهاده شده است که هرگز به سردی نگرايد».
بدينوسيله خدای عالميان راه رستگاری و هدايت را به روی هر حقيقتطلبی گسترانده است که با تمسک به شعلهی هدايت حسينی، از اين لطف بیبهره نماند. خدای متعال در دستگاه آفرينش، بر کشتی نجات حسينی و شعائر آنحضرت برای هدايت بندگانش تأکيد ويژهای دارد و همگان را به تعظيم شعائر حضرت سيدالشهدا علیه السلام فرا میخواند.
در زيارت امام حسين علیه السلام که ابن قولويه قمی در کتاب گرانسنگ «کامل الزيارات» آورده است، امام صادق علیه السلام خطاب به جدّ بزرگوار خود حضرت سيدالشهدا علیه السلام میفرمايد: «وضمَّن الارض ومن عليها دمك وثارك؛ و [خدای توانا] زمين و خاکيان را ضامن خون و خونخواهی تو قرار داده است».
میتوان به اطمينان گفت در دعاها و زيارتهای روايت شده از اهل بيت علهیم السلام برای ديگر معصومان عبارتی اينچنين نيامده و آنگونه است که علما، از جمله علامه مجلسی در تفسير آن متحيّر ماندهاند.
آری تمام هستی از جن و انس و همه مخلوقات و موجودات، حتی آن انگشتری که از نقره و عقيق ساخته شده و به دست يکايک ما قرار میگيرد، در اين قضيه مسئول و مأمورند. بنابراين تعظيم و ترويج شعائر حسينی، به منظور هدايت خود و جهانيان، مسئوليتی است که خدای متعال ما را ضامن آن قرار داده است که بايد در اين راه با بهرهگيری از رهنمودها و ارشادهای فقيهان و عالمان حسينی به بهترين وجه به وظيفهی خود جامهی عمل بپوشانيم.
فهرست
مقدمه. 5
1) مسئوليت ما در قبال حضرت سيدالشهدا عليه السلام. 8
2) تشكيك در عزادارى.. 11
3) فرهنگ عظيم عاشورايی.. 12
4) محدود نمودن شعائر! 14
5) وجوب کفايی احيای امر اهل بيت عليهم السلام. 15
6) عرصهی آزمون الهى.. 16
7) 1200 شبکه ماهوارهای شيعی.. 18
8) ضرورت نشر فرهنگ حسينی.. 21
9) راويان دينستيز. 24
10) مهجوريت اسلام اصيل.. 26
11) رسانه و حمايت دو پشتوانه شعائر حسينی.. 27
12) تحمل مصائب در راه شعائر حسينی.. 30