آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي در اجتماع طلاب مدرسه علميه رسول اعظم صلي الله عليه وآله رهنمودهاي ارزشمندي ايراد داشتند.

معظم له در اين ديدار که روز 25 شهريورماه 1386 صورت گرفت با اشاره به حجم عظيم رواياتي که از سوي پيشوايان دين در فضيلت علما وطلب دانش وارد شده است خاطرنشان کردند: در روايت شريف نبوي آمده: «مَنْ سَلَکَ طَرِيقاً يَطْلُبُ فِيهِ عِلْماً سَلَکَ اللَّهُ بِهِ طَرِيقاً إِلَي الْجَنَّةِ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْمِ رِضًا بِهِ وَ إِنَّهُ يَسْتَغْفِرُ لِطَالِبِ الْعِلْمِ مَنْ فِي السَّمَاءِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ حَتَّي الْحُوتِ فِي الْبَحْرِ؛(1) هرکس براي دانش اندوزي راهي بپويد خدا او را به سوي بهشت راه خواهد برد وفرشتگان بال هاي خود را از سر خرسندي زير پاي جوينده دانش مي گسترانند وهمه چيزهايي که در آسمان وزمين هست حتي ماهيان دريا براي طالب علم آمرزش مي طلبند».

ايشان افزودند: اين روايت صحيحه مي باشد ومسلماً از وجود مبارک رسول الله صلي الله عليه وآله صادر شده است. فضايل بي مانندي که در اين روايت ذکر شده همگي براي طالب علم است ونه عالِم، بدين معنا که وقتي جواني شروع به درس خواندن نمود از همان ابتدا وپيش از آن که عالم شود مشمول فضايلي مي شود که در اين حديث از آن سخن رفته است. يعني فرشتگان بال هاي خود را به احترام او زير پايش مي گسترانند وماهي هاي دريا برايش استغفار مي کنند. «تَضَعُ أَجْنِحَتَهَا» يا بدين معناست که به احترام او بال هايشان را فرود مي آورند يا اين که بال هايشان را زير پاي او مي گسترانند. روشن است که با توجه به جنس ونوع آفرينش ملائکه، ما آدميان چنين چيزي را حس نمي کنيم والبته حس نکردن آن به معناي نبود آن نيست، درست همانند بسياري از پديده هاي غير عادي چون جاذبه زمين که هرچند احساس نمي شود ولي حقيقت دارد واز آثار آن بدان پي مي بريم.

ايشان جايگاه ومقام عالِم را بي مانند واستثنايي توصيف کرده، فرمودند: ما در روايت نداريم که فرشتگان بال هاي خود را زير پاي روزه دار، نمازگزار يا شخص ديگري پهن کنند. اين مطلب به جويندگان دانش اختصاص دارد واهميت وحساسيت جايگاه علم وعالم را مي رساند. از سوي ديگر بر اساس اين روايت تمام حيوانات درنده وچرنده واشياي جاندار وبي جان براي طالب علم طلب مغفرت مي کنند واز خدا مي خواهند گناهان وخطاهاي او را به رحمت واسعه خود بپوشاند.

ايشان با اشاره به مشکلات فراوان تحصيل علم که عالمان گذشته متحمل شدند، صبر واستقامت را از ملزومات طلب علم توصيف وخاطرنشان کردند: نبايد به خاطر پاره اي از مشکلات وبر اثر تسويلات شيطاني [فريب ومکر واغواي شيطان] در مسير طلب علم دلسرد وخسته شويم. علماي گذشته در اين راه امتحانات وفقر کمرشکني را تحمل مي کردند ودر احوالات برخي از آنها وارد شده است که حتي شش ماه نان يا گوشت به دست نمي آوردند واز خرماها وميوه هاي بي کيفيتي که کسبه در پايان روز دور مي ريختند براي گذران زندگي استفاده مي کردند.

آيت الله العظمي شيرازي طلاب علوم ديني را به خواندن «کتاب العلم» بحارالانوار سفارش وتأکيد کردند: از مطالعه بيانات ارزشمند معصومين به دست مي آيد که طلب علم وگسترش معارف اهل بيت بر همه امور خير ديگر برتري دارد چراکه طلب علم مقدمه وسبب بقيه نيکي ها مي شود. اگر کساني چون کليني، طوسي ابن قولويه ها، وسيد رضي وسيد مرتضي در طلب علم بر نمي آمدند امروزه فرهنگ وميراث اهل بيت به دستمان نمي رسيد وما از بسياري از تعاليم الهي بي بهره مي مانديم. اين بزرگواران در اين مسير تلاش وزحمت بسيار کشيدند وعمر خود را صرف کردند تا اين معارف به دست ما برسد. اکنون نوبت ماست که به قدر خود در اين راه گام برداريم وبه سهم خود در گسترش اين معارف تلاش کنيم.

مرجع عالي قدر در بخش ديگري از بياناتشان «تقوا» را شرط اصلي واساسي طلب علم توصيف وتأکيد کردند: تقوا که عبارت است از پيشگيري وهوشياري وبرحذر بودن از گناه ووسوسه شيطان ودور بودن از زر وزيور دنيا شرط لازم براي علم است. علم بي تقوا اگر فايده اي داشت به شيطان سود مي رساند که از همه فرشتگان عالم تر بود ولي در نهايت گمراه شد. بکوشيد با کسب علم وتقوا به مقامات والايي که خدا برايتان در نظر گرفته دست يابيد که در آن صورت نزد اهل بيت وامام زمان صلوات الله عليهم مقرب وسربلند ودر دنيا وآخرت سعادتمند خواهيد بود.

ايشان در پايان تصريح کردند: بعد از مقام انبيا واوليا مهم ترين مقام از آنِ عالمان حقيقي است. قدر خود را بدانيد وگوهر وجودتان را به ارزاني نفروشيد. عمر انسان براي تحصيل تمام معارف اهل بيت عليهم السلام کافي نيست. بکوشيد هيچ يک از لحظات عمر را تلف نکنيد وبه قدر توان همه عمر را صرف آموختن علوم اهل بيت نماييد ودر اين ماه مبارک رمضان که نيکي ها پاداش مضاعف دارد براي لحظه لحظه عمر خود برنامه ريزي نماييد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. کافي، ج1، ص34 (باب ثواب العالم والمتعلم، حديث1).