آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله روز چهارشنبه (30آبان ماه86) در جمع طلاب علوم ديني وبانوان عضو حوزه علميه الزهرا سلام الله عليها اظهار داشتند: مردم عادي معمولاً سطح همت وانديشه شان به تحصيل امور دنيوي محدود مي باشد وهر يک مي کوشند در امور دنيوي وثروت وجاه ومنصب از اطرافيان خود پيش تر باشند. در حالي که مردان وزنان خدايي در عمل به فرمان قرآن، همت خود را صرف امور اخروي وبه دست آوردن خشنودي خدا وسعادت جاويد مي کنند. قرآن مجيد درباره نعيم جاودان بهشت مي فرمايد: «خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِي ذَلِکَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛(1) اهل بهشت از شراب سر به مُهر سيراب مي شوند مُهري که بر آن نهاده اند از مشک است ودر اين نعمت ها مشتاقان بايد بر يکديگر پيشي گيرند» قرآن مجيد در اين آيه شريفه ما را به رقابت ومسابقه در کارهاي خير دعوت مي کند. «خير» مفهوم وسيعي دارد وهر کاري که به نوعي خدمت به ديگران در آن باشد مصداق «خير» است. بر اين اساس اطعام به فقرا، قضاي حوائج برادران وخواهران ايماني و... همگي مصداق خير است، وبر اساس آموزه هاي قرآني ما بايد در انجام چنين کارهاي پسنديده اي از يکديگر پيشي بگيريم.

ايشان افزودند: سرسلسله تمام خيرات دو چيز است که عبارتند از علم وتقوا البته در صورتي که با شرايط لازم همراه باشد. علم وتقوا خوب ترين خوبي هاست واگر کسي عمر خود را صرف اين دو نيکي کند در آخرت نزد رسول خدا واهل بيت عليهم السلام روسفيدتر خواهد بود وهر که در اين وادي تلاش بيشتري به خرج دهد تقرب بيشتري به آن بزرگواران خواهد داشت.

ايشان حوزه علميه را کانون علم وتقوا توصيف کرده، فرمودند: در همه روزگاران وهمه حوزه هاي علميه کساني وجود داشته ودارند که از حوزه علميه سوء استفاده مي کنند ولي وجود اين افراد معدود منافاتي با مرکزيت علم وتقوا در حوزه ندارد. درست مانند خانه رسول خدا ومعصومين صلوات الله عليهم اجمعين که مرکز علم وتقوا بود ولي عده اي حرمت اين خانه ها را نگاه نمي داشتند وهدفشان از حضور در اين اماکن مقدس به دست آوردن علم وتقوا نبوده است.

معظم له علم وتقوا را دو سلاح مؤثر دانستند وفرمودند: علم از سلاح اتم نيز شدت وقدرت بيشتري دارد ومي تواند بسيار ويرانگر باشد. در صورتي که علم وتقوا با هم باشند، تمام خيرات دنيا وآخرت را در پي خواهند داشت ولي علم بدون تقوا بدترين شرهاست. کساني که از مکتب اهل بيت منحرف هستند وبه ويژه پيشاهنگان وبنيانگذاران مکاتب وخطوط انحرافي همگي از سلاح علم برخوردار، واز تقواي الهي به دورند. عمل خير نيز در صورتي که بدون علم باشد نه تنها ثمري ندارد بلکه نتيجه معکوس خواهد داشت. در روايت شريف نبوي آمده است: «مَن عَمِلَ عَلي غَيرِ عِلمٍ کانَ ما يُفسِدُ أَکثَرَ مِمّا يُصلِحُ؛(2) هرکه بدون علم، به عمل بپردازد بيش از آن که سامان دهد، موجب تباهي وخرابي خواهد بود». همه مردان وزنان عالم در تاريخ از دل حوزه برآمده اند. محضر رسول خدا وجلسه درس خانم حضرت زهرا سلام الله عليها وديگر پيشوايان دين همگي به نوعي حوزه علميه بوده است وبزرگاني چون ابوذر، سلمان، عمار، مقداد، جابربن عبدالله انصاري، عثمان بن مظعون وخباب بن أرت دانش آموخته حوزه رسول خدا صلّي الله عليه وآله بودند همان طور که مالک اشتر، عمربن حمق ومحمدبي ابي بکر محصول حوزه مولاي متقيان عليه السلام بودند واز محضر ايشان معارف الهي وآسماني را تلقي کردند.

آيت الله العظمي شيرازي در ادامه به برخي از علماي سودجو وبي تقوا در طي تاريخ اشاره کرده، فرمودند: در زمان حضرت موسي بن جعفر عليهماالسلام شخصي به نام ابويوسف قاضي مي زيست که از شاگردان ابوحنيفه، واز سوي هارون عباسي قاضي القضات بود. روزي در مسجدالحرام به امام عرضه داشت: آيا کسي که به حج خانه خدا مشرف مي شود در طي مسير مي تواند زير سقف برود؟ امام پاسخ منفي دادند. پرسيد: وقتي وارد شهر شد چه؟ امام فرمودند: اشکالي ندارد. ابويوسف قاضي با حالت تمسخر کلام امام را تکرار کرد وخنديد وگفت: مگر اين دو حالت چه تفاوتي با هم دارند؟ امام فرمودند: دين قياس بردار نيست. شما با دين بازي مي کنيد. ولي ما همان کاري را مي کنيم که رسول خدا صلّي الله عليه وآله انجام دادند وهمان را مي گوييم که ايشان فرموده اند. آن جناب طي مسير، آفتاب صورتشان را مي آزرد ولي دست روي سر وصورت خود مي نهادند وهنگامي که وارد شهر مي شدند به سايه مي رفتند.(3)

مرجع عالي قدر در انتهاي بياناتشان تأکيد کردند: آنچه در پايان عمر براي انسان به جا مي ماند تقوا وعلم است وما بايد در اين دو امر با يکديگر رقابت کنيم وپيشي بگيريم. بکوشيم علاوه بر کسب علوم اهل بيت وآمادگي علمي بالا، در کسب تقواي حقيقي تلاش کنيم. چراکه علم وتقوا وقتي با هم باشند مي توانند منشأ اثر وخير شوند؛ زيرا انساني که از جهت علم وتقوا در مرتبه بالايي قرار دارد، ممکن است بتواند با يک جمله گفتگو علماي مکاتب وفِرَق باطل را به راه راست دعوت کند وسبب هدايت خيل بي شماري از بندگان خدا شود. علاوه بر اين سعي کنيد افرادي از خويشاوندان ودوستانتان را به اين راه وخدمت به علوم ومعارف اهل بيت دعوت نماييد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. مطففين(83)، آيه26.

2. کافي، ج1، ص44 (باب من عمل بغير علم...، حديث3).

3. همان، ج4، ص350 (باب الضلال للمحرم، حديث1).