روز دوشنبه (21مرداد1387) جمعي از برادران و خواهران سعوديِ زائر عتبات مقدسه، در بيت مرجع عالي قدر حضرت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله واقع در شهر مقدس قم با ايشان ديدار کردند.

معظم له ضمن رهنمودهايي گرانسنگ خطاب به ميهمانان فرمود: کساني که نسبت به مردم و حتي جانداران رفتاري توأم با مهرباني دارند، محبوب خدايند و هر کس نسبت به ديگري شفقت و مهرباني ورزد، به يقين خود را از رحمت الهي برخوردار خواهد نمود.

ايشان در اين زمينه داستاني از رسول خدا صلي الله عليه وآله نقل کردند که آن حضرت در ميان جمعي از مردم فرمودند: «زني از بياباني مي گذشت و تشنگي بر او چيره شد. به چاهي رسيد و پايين رفت و پس از سيراب شدن، از آن جا بيرون آمد. در کنار چاه سگي را ديد که از شدت تشنگي خاک مي خورد. با خود انديشيد که اين سگ نيز از شدت تشنگي حال و روز مرا پيدا کرده است. درون چاه شد و پاپوش خود را از آب پر کرد و آن را به دندان گرفت و بالا آمد و سگ را سيراب کرد. حضرت باري تعالي به پاس اين کار گناهان زن را آمرزيد.

حاضران گفتند: اي رسول خدا، آيا در [سيراب کردن چهارپايان] و جانوران، ما را پاداشي هست؟

پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله فرمودند: «نعم في کل کبد رطبة أجر؛(1) آري، هر جگري [که با سيراب کردن] خنک شود، اجر و پاداش دارد».

معظم له در توضيح اين مطلب افزود: مهرباني و شفقت، لزوماً فطري و در سرشت انسان نيست، بلکه اين خوي والا و ديگر فضائل اخلاقي اکتسابي و قابل افزايش است و انسان بايد خويش را بدين زيور بيارايد و البته خداي متعال، چنين کسي را توفيق خواهد داد... بنابراين بايد همسران نسبت به يکديگر، پدر و مادر نسبت به فرزندان، فرزندان نسبت به پدر و مادر، بزرگ تر ها نسبت به کوچک ترها، کوچک تر ها نسبت به بزرگ ترها و فرادستان نسبت به زيردستان، مهربان و شفيق باشند. فرودستان نسبت به فرادستان، خويشاوندان، همسايگان، همکاران و ديگر گروه هاي اجتماعي نيز بايد نسبت به يکديگر رفتاري مهر آميز داشته باشند.

آيت الله العظمي شيرازي تأکيد کرد: شما در سفر طاعت و عبادت هستيد، لذا در اين سفر مبارک تصميم بگيريد که قلبي مهربان داشته باشيد و کارهاي خويش را با رحمت و مهر همراه کنيد تا در دنيا و آخرت از رحمت و لطف خداي تبارک و تعالي برخوردار شويد.

يادآوري مي شود که ميهمانان ياد شده با حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي (فرزند مرجع راحل) نيز ديدار کردند و ايشان در جمع ميهمانان سخناني ايراد کرد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1) بحارالأنوار، ج62، ص65.