در روز شنبه، شانزدهم ماه شعبان سال جاري (1430ق/1388ش) جمعي از زنان و مردان متدين و دوستدار اهل بيت عليهم السلام از شهر «حمصِ» سوريه که به قصد زيارت عتبات عاليات، ترک ديار کرده بودند، در شهر مقدس قم با مرجع عالي قدر، حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله ديدار کردند. در اين ديدار، حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي دام عزه (فرزند برومند مرجع عالي قدر) در جمع ميهمانان، درباره ضرورت و اهميت تلاش فوق العاده و آثار آن در آخرت، سخنان خود را با اين سخن اميرمؤمنان علي عليه السلام آغاز کرد که مي فرمايند: «أيها الناس، إن التجلّد قبل التبلّد؛(1) اي مردم، به يقين سخت کوشي و تلاشِ بسيار، بايد بيش از فروخفتن توانمندي باشد».

ايشان در تبيين اين سخن امام عليه السلام افزود: پيش از در رسيدنِ روزگار سستي و ناتواني، انسان بايد فراتر از توان خود براي آخرتِ خويش کار کند، چرا که اگر در دوران توانمندي و قدرتِ بدني، کار را به وقتي ديگر واگذارد، ناتواني و ضعف به تدريج به او روي کرده، وي را از تلاش و کوششِ همه جانبه باز مي دارد. بي ترديد اين فرايند در تمام عرصه هاي: عبادي، معاملات، اعمال مستحب، اخلاق و جز آن، چهره مي نمايد.

ايشان درباره ضرورت کار براي آخرت يادآوري کرد: آيات فراواني در مقوله مورد بحث ما وجود دارد که هشداردهنده ترين آن، اين سخن خداي سبحان است که مي فرمايد: «وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَکَّرُ الإنسَانُ وَأَنَّي لَهُ الذِّکْرَي، يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي؛(2) و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند، آن روز است که انسان پند گيرد و[لي] کجا او را جاي پند گرفتن باشد؟ گويد: کاش براي زندگاني خود [چيزي] پيش فرستاده بودم».

حجت الاسلام والمسلمين شيرازي در تبيين اين آيه گفت: انسانِ مؤمن، هرچند از مقامات و مراتب عاليه درستکاري، صلاح و تقوا برخوردار باشد، در سراي ديگر با ديدن دوزخ، آنچه در دنيا انجام داده، حتي امور مباح را، مانند: سرگرمي ها، بطالت، خواب زياد و جز آن، تأسف خورده و بر صرف پاره اي ساعات عمر خود در نيازها و تمايلات مباح، اما در حد افراط، انگشت حسرت به دندان خواهد گزيد. همچنين انسان اگر بتواند نقش مهمي در جامعه داشته باشد، ولي فرصت ها را در عبادت سپري کند، در قيامت افسوس خواهد خورد، که چرا توشه بيشتري براي قيامت خود پيش نفرستاده است.

وي افزود: با گذشت زمان، تمام توانمندي هاي فيزيکي انسان تحليل رفته، افزون بر آن، اعصاب، عقل و ايمانش رو به ضعف مي نهد. با اين اوضاع، شايسته و بايسته است که انسان از فرسودن اعصابِ خود براي امور دنيايي بپرهيزد. بدين بيان، انسان نبايد از پاره اي رفتار و حرکات فرزندان خود، مانند ايجاد خسارت هاي ناچيز مالي يا اين که چون کسي او را محترم نمي شمرد يا در معامله اي سودي که انتظار مي داشت، به دست نياورده، خود را بفرسايد. چنان که روشن است، بسياري از مردم اگر خود دچار مشکلي شده يا يکي از خويشاوندان شان با تنگنايي مواجه شوند، چنان تحت تأثير قرار مي گيرند که مشکلِ پيش آمده بر عبادت شان تأثير مي گذارد و چنان که بايد نمي تواند حق عبادت را به جاي آورند.

حجت الاسلام والمسلمين شيرازي درباره مشقت هاي دنيا و رضامندي به آنچه خداي متعال قسمت کرده، اظهار داشت: داستاني در اين معنا از يکي از بستگانم نقل مي کنم. او مي گفت: «دو خواهر داشتم که هر دو فوت کرده بودند. پس از گذشت سي سال يکيشان را در عالم رؤيا ديدم که در بهترين شرايط قرار داشت. از او درباره ديگر خواهرم پرسيدم، اندکي غمگين شد و پس از مکثي کوتاه گفت: مرتبه و درجه او از مقام من بالاتر است و لذا وضعيتي به مراتب بهتر از وضعيت من دارد.

گفتم: تا آن جا که سراغ دارم، هردوي شما پرهيزگار بوديد، اين تفاوت در مرتبه و مقام چه دليلي دارد؟

گفت: من در دنيا صبور بودم، اما خواهرمان تسليم قضاي الهي بود».

ايشان افزود: فرق ميان کسي که صبر مي ورزد و آن که به قسمت و قضاي الهي راضي است، در اين است که انسانِ صبور، با دلخوري، مشکلات و تنگناها را بر خود هموار مي کند، در حالي که انسان راضي به قضا و قسمت خداي سبحان، افزون بر تحمل مشکلات، به داده و خواسته حضرتش نيز راضي است.

ايشان، سخنان خود را اين گونه به پايان برد: همگي مان بايد در دنيا به اموري بپردازيم و در راه هايي بکوشيم و فعاليت کنيم که در آخرت، پاداش فراوان به همراه داشته باشد. گفتني است که زيارت اهل بيت عليهم السلام بهترين و برترين فرصتِ درخواست توفيق، براي رسيدن به اين پاداش هاست، چراکه آنان، به اذن خداي منّان، تمام حوائج درخواست کنندگان را مي دهند. از اين رو مي سزد که زائرانِ آن پاکان، استقامت، صبر و تحمل و نيز رضامندي به آنچه که خدا مي دهد را از آن بزرگواران بخواهند و در تن دادن به رضاي الهي، حضرت سيدالساجدين، امام زين العابدين عليه السلام را الگوي خويش قرار دهند، حضرت در دعايي والا و داراي مضامين عالي که به «ابو حمزه ثمالي» آموختند و در شب هاي ماه مبارک رمضان خوانده مي شود، به درگاه الهي عرضه مي دارد: «ورضني من العيش بما قسمت لي؛ و به آنچه از زندگي که قسمت من کردي، رضامندي ام بخش».

 

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. فروع کافي، ج8، ص20 (خطبه وسيله).

2. فجر(89)، آيه23 ـ 24.