در حدیثی از امام حسن عسگری علیه السلام درباره زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین آمده است:
پنج چیز نشانه مؤمن است: «پنجاه و یک رکعت نماز روزانه (17 رکعت واجب و 34 رکعت نافله)، زیارت [امام حسین علیه السلام] در اربعین، انگشتر در دست راست کردن، [به رسم بندگی] پیشانی بر خاک ساییدن و با آواز بلند بسم الله الرّحمن الرّحیم گفتن».
در اربعین با عظمت حسینی انتظار میرود میلیونها انسان مؤمن از سراسر عراق و دیگر کشورها در سرزمینی که خدایش مقدس گردانده و آن را آفریده تا برترین نقطه بهشت[1] باشد، گرد آمده، به فیض زیارت حضرت امام حسین علیه السلام نایل آیند؛ زیارتی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و امامان معصوم علیهم السلام هماره به آن فرا خواندهاند.
احادیث متواتری در این باب وجود دارد، از آن جمله روایتی است که کتابهای حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل کردهاند که حضرت رسول صلی الله علیه وآله به یکی از همسران خود فرمودند:
«...هر کس او (حسین) را زیارت کند، خدای عزّوجل حجّی از حج های من برای او مینویسد. پرسید: حجّی از حج های شما [ای رسول خدا]؟! پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: آری دو حج از حج های من. پرسید: دو حج از حج های شما؟! فرمودند: آری، چهار حج از حج های من. همسر پیامبر صلی الله علیه وآله همچنان پاداش زائر امام حسین علیه السلام را زیاد می خواند و پیامبر صلی الله علیه وآله بر شمار آن می افزودند تا این که پاداش زائر سیدالشهدا علیه السلام را با نود حج و نود عمره خویش برابر خواندند.[2]
در این مناسبت مهم، هیئت های عزاداران سید الشهدا علیه السلام سواره و پیاده از سراسر عراق و از کشورهای دیگر به کربلای معلّی میآیند تا مراسم سوگواری آن حضرت را - که از مصادیق شعائر الهی است - برگزار کرده، این مصیبت بزرگ را که در این سرزمین بر عترت پاک و یاران خجسته آنان رفته، به ساحت اقدس رسول خدا صلی الله علیه وآله، امیر المؤمنین حضرت علی علیه السلام، صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها، دیگر امامان معصوم علیهم السلام و به ویژه صاحب این عزا - در این زمان - حضرت بقیّة الله الأعظم امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشّریف تسلیت گویند که همانا این شعائر تماماً مصداق احیای امر اهل بیت علیهم السلام است که در روایت به آن اشاره شده است.[3]
[1]. در حدیثی امام باقر علیه السلام فرموده است: خدای تبارک و تعال 24 هزار سال پیش از آفرینش کعبه، کربلا را آفرید و آن را مقدس و مبارک گرداند. قدسیت و با برکت بودن آن از زمان آفرینش همچنان پابرجاست تا این که خدا آن را بهترین زمین بهشت و برترین منـزل و مسکنی قرار دهد که اولیای خدا در بهشت در آن جای گیرند. ر.ک: کامل الزیارات، ص450، حدیث677.
[2]. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص144.
[3]. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج12، ص20.
مقدمه 11
استجازه 14
مدت اقامت اهل بیت علیهم السلام در شام 15
بُعد مسافت 16
مشروعیت زیارت و فضیلت آن 19
احکام طهارت 57
احكام نماز 63
غذا خوردن و احکام آن 71
احکام کارمندان دولت و دانش آموزان 77
مواکب و حسینیه ها 81
لقطه و احکام وقف 83
مسائل پزشکی 91
مسائل متفرقه 93
کتاب های مرتبط
.jpg)
