تابع صحبت قبل مرحوم آقا ضیاء اینجا چیزی فرمودند بنابر اینکه موکّل، موصي، مستأجر تعیین یک کیفیت خاصی از عمل نکرده باشد. موضوع مسأله این است که یک وقت موصي، منوب عنه، مستأجر یک وقت تعیین می‌کند، میت می‌گوید برایم حج بلدی بدهید یا حج میقاتی بدهید یا حج افراد و یا تمتع بدهید، اگر تعیین کرد باید به وصیت عمل شود و گیری ندارد از باب وصیت. اما اگر موکل و یا میت گفت برایم حج بدهید و نگفت چگونه؟ یا گفت برایم حج بدهید و نگفت مراد من از حج صحیح بلدی است یا تمتع یا افراد است؟ یا اصلاً کیفیت را تعیین نکرد و یا تقییدش کرد به کیفیت صحیحه. موضوع مسأله این دو فرع است. آن وقت وکیل، وصي، نائب علی المبنای خلاف صاحب عروه که یکی آقا ضیاء عراقی است این است که آنکه عمل می‌کند طبق نظر خودش عمل می‌کند، چون صحیح را این می‌داند و مبرء ذمه میت را این طبق تقلید و یا اجتهاد خودش می‌داند، آقا ضیاء فرموده‌اند حالا این عمل را انجام داد نائب و برخلاف تقلید یا اجتهاد منوب عنه بود و یا موکل، بعد موکل فهمید، آیا برای موکل از نظر ظاهری مفید است یا نه دوباره باید خودش انجام دهد؟ ایشان می‌فرمایند برای موکل فایده‌ای ندارد. موکلی که معتقد است این عملی که انجام شده مبرء ذمه‌اش نبوده، باید دوباره خودش انجام دهد و یا وصي میت به نیابت میت کسی را به مکه فرستاد مبنای وصي با مبنای نائبی که فرستاده فرق می‌کند، آن حجی که انجام داد به مبنای وصي مبرء ذمه میت نیست و وصي تعیین نکرده بود که چگونه حجی انجام دهد. اگر فهمید باید دوباره یا حج بدهد و یا خودش بجا آورد.
کتاب های مرتبط
.jpg)
